The Time of the Wolf (Czas wilka)

Dyrr · Wysłany: Czw 14:52, 22 Lip 2010 Temat postu:

tak jeszcze sobie przypomniałem o jednym - de Belleme rzucając zaklęcia powoływał się min. na Tarczę Salomona, porusz\aliśmy już ten wątek, Mistrz Gulnar zaś wspomina Rydwan Dereniona i Kły "Szlajpnisa" - że tak fonetycznie napiszę Smile

ciekawe, cóż to za magiczne lub/i mittyczne artefakty....?

Saburzanka · Wysłany: Czw 15:25, 22 Lip 2010 Temat postu:

Nawia · Wysłany: Czw 21:36, 22 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Czw 21:38, 22 Lip 2010 Temat postu:

Nawia · Wysłany: Czw 22:05, 22 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Czw 22:13, 22 Lip 2010 Temat postu:

Ailleann · Wysłany: Pią 15:29, 23 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Pią 17:14, 23 Lip 2010 Temat postu:

Dyrr · Wysłany: Pią 17:52, 23 Lip 2010 Temat postu:

no tak, zapomniałem o tym, że do plusów tego odcinka należą jeszcze dwie kobiece postaci, kręcące się (i kręcące w ogóle) koło Gulnara - może nie widać ich zbyt dokładnie, ale wydają się być cokolwiek apetyczne:)

Saburzanka · Wysłany: Pią 18:28, 23 Lip 2010 Temat postu:

Nawia · Wysłany: Sob 22:24, 24 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Sob 22:34, 24 Lip 2010 Temat postu:

Nawia · Wysłany: Śro 22:02, 28 Lip 2010 Temat postu:

Hura, mam! Mam wyjaśnienie zagadki rydwanu i jego właściciela. :) Jednak nie chodzi o Gleipnira ani Ragnarok, a o coś śmieszniejszego, uwaga: Okazało się, że nie żadne "Derognion's chariot" a... "under Rognir's chariot"! :D
Cała ta inkantacja, którą Gulnar recytuje sobie jako wstęp do wróżenia z runów, jest bowiem cytatem (dość wybiórczym, już nie wspominając o tym, że z deka anachronicznym) z Sagi rodu Völsungów. Konkretnie rozdział XX, fragment, gdzie Brunhilda wymienia przedmioty i obiekty, na których wyryte są runy. A są one na przykład:

On the wheel which runneth
Under Rognir's chariot;
On Sleipnir's jaw-teeth,
On the sleigh's traces.

"On the rough bear's paws,
And on Bragi's tongue,
On the wolfs claws [...]

Tak więc w tym co gada Gulnar jest wbrew pozorom i sporo sensu (no bo będzie się bawił runami, więc przywołuje jakieś zaklęcia, które się do onych odnoszą), i konsekwencja (bo mamy tu przez cały czas nawiązania do mitologii skandynawskiej; widać pan G. po uprzednich niepowodzeniach zniechęcił się już do bogów walijskich i iryjskich ;)).

Niestety Saga o Völsungach przestaje być pomocna w momencie, gdy chce się wyjaśnić kim ów Rognir (czy też prawidłowiej Rögnir) właściwie jest - bo poza tą jedną wzmianką jego imię nie pada tam już ani razu. Dlatego oczywiście kontynuowałam śledztwo. :)
Zdaniem niektórych badaczy Rögnir to jeden z przydomków Odyna, ale na ile zdołałam wyrozumieć z różnych zawiłych artykułów (linki poniżej), obecnie sądzi się raczej coś przeciwnego. Znalazłam jedną fajną analizę tekstów, w których pojawia się imię Rögnir - i wynika z niej, że używa się tego słowa albo jako epitetu na określenie różnych postaci mitycznych (zwł. Thjaziego i jego potomków), albo jako nazwy własnej jakiegoś osobnego bytu (który wtedy posiada cechy identyczne z w/w, czyli: mistrz kowalstwa i magicznych pieśni, wywołujący burze, śnieg i grad). W dodatku słowo to występuje w różnych dziwnych zbitkach, np. ving-Rögnir vagna 'Rognir skrzydlatych powozów' (to o Thjazim; taka metafora na jego umiejętność przemiany w ptaka) albo dolg-Rögnir 'Rognir bitwy' (=bóg wojny? wojownik?). I oprócz bycia imieniem może po prostu oznaczać boga lub władcę/właściciela.

Wracając do sedna, w świetle tego wszystkiego ów cały "rydwan Rognira" może oznaczać mniej więcej "boski rydwan" albo "rydwan bliżej nieokreślonej mitycznej postaci najprawdopodobniej identycznej z Thjazim". :]

Oto linki, gdyby ktoś chciał poczytać więcej (i/lub zweryfikować moje zrozumienie tekstu naukowego po angielsku):
[link widoczny dla zalogowanych] (fragment większej całości; o Rognirze traktuje ta strona i trzy kolejne)
[link widoczny dla zalogowanych] (tu o Rognirze zaczyna się mniej więcej w połowie strony. Ctrl+F ;))

Saburzanka · Wysłany: Śro 22:32, 28 Lip 2010 Temat postu:

Jesteś moją BOGINIA.

Rewelacyjnie.... Najprościej i najsensowniej to wyjaśniłaś. Tak się męczymy z tym Gulnarem... To po prostu inkantacja. Fakt, że on tego używa do wróżenia, przywoływania sił i innych magicznych cwaniactw.

To, że Gulnar chce zakończyć te czasy i zacząć nowe (uwalniając z pęt Fenrisa), to już dla mnie pewne.
Wpierw miałam bandę wilków za jakichś oszołomów, a gdy teraz szukam różnych smaczków i czytam Twoje genialne tłumaczenia, to jestem coraz bardziej pewna, ze to wszystko ma SENS.
Gulnar, Grendel i spółka to poganie. To możemy przyjąć za pewnik.
Poza tym to wcale nie muszą być Walijczycy. To ludzie pogranicza, ale nikt o nich nie mówi, że są Walijczykami. Założę się, że są mieszańcami Wink

Jestem pewna, że nie można wyznawać wiary w Odyna, gadać o Fenrisie i strzelać runami, gdy nie ma się sporej domieszki krwi i tradycji nordyckiej.
Czy w Clun sobie rozrabiali czystej krwi Celtowie? Zwykłe żołdactwo pewnie tak (zresztą potem byli ewidentnie zaczarowani przez Gulnara, bo widać tak łatwo by się nie słuchali po śmierci Owena). Wygląda jednak na to, że warstwa rządząca tego dziwnego bractwa z Clun, które potem staje się wilkami Fenrisa, ma sporą domieszkę krwi nordyckiej. Jakkolwiek dziwnie to brzmi, to nie da się inaczej wytłumaczyć i tego cudacznego maga, i tych wszystkich ceremonii, i faktu, że Owen o tak niby walijskim imieniu, gdy się zdenerwuje, strzela w Huntingdon młotem Thora! To nie jest tylko i wyłącznie sprawa stosowania przez Gulnara lepszych od celtyckich formułek magicznych.
Co więcej, sporo tych cudacznych ceremonii i zwyczajów ludków z Clun, a potem sfory wilków Fenrisa ma korzenie takie jakby z lekka sakralne. Więcej, ewidentnie sakralne, a nie po prostu magiczne. Oni musieli nieźle znać Fenrisa i całą skandynawską spółkę jeszcze za czasów świetności Clun.

Nie wiem, czemu scenarzyści tak narozrabiali i puścili wodze fantazji, wtykając tu skandynawskich smaczków aż za wiele. Groch z kapustą. Czemu to ma służyć? Confused

W kazdym razie zabawa przednia i niepokój zasiany.

Nawia, zaczynam Cię czcić, dziewczyno. Założę się, że jeździsz rydwanem zaprzężonym w szare koty!
HEIL, NAWIA! NAWIA, HEIL!

Poza tym wreszcie się doczekałam:

Nawia · Wysłany: Pią 12:06, 30 Lip 2010 Temat postu:

Ach, aż nie wiem, co powiedzieć. Bardzo mi miło i polecam się na przyszłość. "Superstition's a hobby horse of mine." ;)

Dyrr · Wysłany: Pią 16:20, 30 Lip 2010 Temat postu:

Saburzanka · Wysłany: Wto 10:29, 03 Sie 2010 Temat postu:

Nawia · Wysłany: Czw 8:50, 05 Sie 2010 Temat postu:

Aaa, czyli jednak imiona bogów nie padają, a chodziło Ci o tę scenę, w której Gulnar mówi, co mu wypadło z wróżby :) Te nazwy run (run? runów? nigdy nie wiem) też już dawniej rozpoznałam - i dlatego nie skojarzyłam, że możesz właśnie je mieć na myśli. Chociaż w zasadzie Gulnar nie wymawia tych nazw jakoś szczególnie niepoprawnie, z błędami, czy coś.. tylko przez ten jego śmieszny niewyraźny głosik mogą powstawać różne nieporozumienia :D
(Ot na przykład czeski tłumacz jak widać też się machnął z rydwanem Derogniona-Rognira :D)

Z książek, które wymieniłaś, najlepiej chyba zacząć od Piekarczyka, sama rozglądam się za nim od jakiegoś czasu. Z nowszych rzeczy fajna jest Mitologia germańska Szrejtera - ale to jest raczej coś zbliżonego do Mitologii Parandowskiego niż ściśle naukowe opracowanie.

P.S.

Saburzanka · Wysłany: Czw 9:31, 05 Sie 2010 Temat postu:

Ailleann · Wysłany: Pon 8:51, 06 Wrz 2010 Temat postu:

A tak mi się jakoś skojarzyło...

"Serdeczne pozdrowienia z wakacji, przesyłają Synowie Fenrisa".

[link widoczny dla zalogowanych]