"Robin Hood" - S.C. Johnson

Elfica

Kolejny Robin Hood za mną. Tym razem trafiła mi się perełka, dość ciężka do zdobycia. Pożółkłe kartki luźno fruwają w cudem zdobytym egzemplarzu, na szczęście żadna nie wyfrunęła na stałe.
Wydanie J. Kubickiego, bez daty. Po konsultacjach (syn J. Kubickiego ciągle żyje i prowadzi księgarnię w miejscu dawnego wydawnictwa w Warszawie) okazało się, że jest to wydanie powojenne, prawdopodobnie z 1948 lub 1949 roku.
Istnieje jeszcze jedno, przedwojenne wydanie z ilustracjami, (z filmu "Przygody Robin Hooda" z E. Flynnem) również ciężkie do zdobycia, wydawnictwa Księgarnia Literacka.
Ale do rzeczy...

Książka napisana lekkim językiem. Porównałabym ją pod tym względem do Robin Hooda T.Kraszewskiego. I to co najbardziej lubię - książka wyjaśnia skąd pochodzi przydomek Hood.
Wszystko tu kręci się wokół klasycznych wątków, ale autor przedstawił je po swojemu, np. jest turniej łuczniczy, tyle, że Robin nie jest jeszcze banitą, a po prostu chłopcem i do wygrania jest srebrna brosza w kształcie strzały. Tym razem nie ma spektakularnego strzału strzałą w strzałę Wink

Robin przedstawia się szeryfowi jako Robin z Lackseley, co w dotychczas przeczytanych przeze mnie "Robin Hoodach" nie przydarzyło się ni razu. Bardzo to zacne ze strony autora, że wspomniał o tej miejscowości. No ale co z tym "Lackseley"? Tu należy zaznaczyć, że miejscowość ta zapisana jest na następnych stronach jako Locksely, Lokesley, a nawet Lockesley. Nieco koszmarne... Podobnie bywa z odmianą Robin Hood. Czasami było to Robin Hooda, czasami Robina Hooda. Pojawia się również Hood'a, Hooda, no i raz jest Gisborn, a raz Gisborne... Hmm...
Książka zawiera sporo błędów, zapewne z racji powojennych, niesprzyjających warunków tłumaczona była dość szybko i bez korekt. I tak oto pojawiają się dziesiątki błędów typu: pomódz, nibyto, z pośród, z za drzew, wraz z ludźmi Sira Richarda, jednej z królewskich sarn... i jeszcze sporo innych cudaków Smile

Robin, aby przetrwać, uczestniczy w wielu nieprawdopodobnych przebierankach. Przechodzi w tym samego siebie, a to udając wdowę przędącą przy kołowrotku, a to pielgrzyma. Był nawet rzeźnikiem sprzedającym mięso na targu i oczywiście nikt nigdy się nie zorientował Smile

Nowym zupełnie dla mnie wątkiem jest Robin w pirackiej akcji Smile

Jest temu poświęcony cały rozdział „Robin Hood na morzu”, gdzie pojawia się francuski okręt piracki.

Postaci pojawiające się w książce:
rzecz jasna Robin Hood, Marianna Harper (jak u T. Kraszewskiego), Alan z Dale, Ellen, do której startuje baron Youmglove, Will Zapaśnik, Gwidon z Gisborne, kolejny Will – kuzyn Robina, Will Scarlet (za dużo tych Willów, ciężko się połapać), Mały John, zakonnik Tuck (pełni tu rolę najlepszego łucznika w kraju!), Richard Lee, (zły) baron z Hereford.
Znów nie rozumiem czemu niektóre imiona pozostały w wersji oryginalnej, a inne są spolszczone. Gryzie się to podobnie jak u T. Kraszewskiego.

Will Scarlet, średniowieczny banita, „napisał na kartce kilka słów”. Ale czy on na pewno powinien umieć pisać? Smile

Jest i Sherwood, i Barnsdale. Za to żadnych czułości Robina i Marianny, choć są oczywiście parą, a nawet małżeństwem!

Podsumowując, książkę zaliczyć należy do literatury młodzieżowej, czyta się ją przyjemnie, panuje tu dobry, lekki dowcip, błędy dość rażą, ale można przymknąć na to oko jeśli jest się cierpliwym.
Dziwny jest jeszcze fakt, że snuta opowieść jest przerywana powołaniami na legendę o Robinie. Ciągnąca się akcja jest takimi motywami dość często przerywana, wybijając z płynności snutego wątku. Wygląda to dla przykładu tak: Robin wyszedł na spotkanie Mariannie w piękny majowy poranek, miał w planie wyznać jej swe uczucia jak najszybciej, ale jak podaje legenda wyskoczył wówczas na niego zły Baron z Hereford. Sama to wymyśliłam właśnie Smile

ale po to by pokazać, że chyba to takie trochę absurdalne. Pierwsza część snuta jest przez autora, druga ni w pięć, ni w dziesięć rozwalona jest przez powoływanie się na legendę. Ale chyba trzeba to przeczytać żeby dokładnie zrozumieć o co mi chodzi...

O samym autorze niewiele wiadomo. Mały dorobek twórczy, nieznana data śmierci. Brak biografii, nawet skromnej. Coś się jednak da wyszperać w sieci, ale to naprawdę niewiele...

Hound of Lucifer · Wysłany: Pon 13:12, 14 Maj 2018 Temat postu:

S.C. Johnson - firma znana z reklam telewizyjnych Wink

Co do przydomka, to wytłumaczono po prostu, że pochodzi od kaptura, czy coś udziwniono?

Jeśli chodzi o ortografię, to zapewne część błędów w momencie wydania książki błędami nie było. Czytałem trochę rzeczy wydanych w międzywojniu i język się zmienia. Tutaj mamy rzecz wydaną tuż po wojnie, więc też bardzo dawno temu.

Fajne znalezisko Smile

Oby udało Ci się znaleźć to wcześniejsze wydanie z fotografiami z filmu - niezła ciekawostka Smile

Elfica · Wysłany: Wto 17:59, 15 Maj 2018 Temat postu:

Hound of Lucifer · Wysłany: Wto 20:11, 15 Maj 2018 Temat postu:

S.C. Johnson to autentycznie istniejąca firma, sprawdź w Googlu, nie pomyliłem jej z Johnson&Johnson Smile

Elfica · Wysłany: Śro 5:47, 16 Maj 2018 Temat postu: