"Robin Hood" - R.Scott (2010)

Kacha739 · Wysłany: Nie 20:03, 21 Mar 2010 Temat postu:

widziałam migawki z tego filmu i już teraz wiem, że mi się nie podoba jednak co klasyka to klasyka

Ailleann · Wysłany: Wto 9:21, 06 Kwi 2010 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie jestem tak do końca przekonana, czy faktycznie należy gatunek filmowy, jak i legendę tak maksymalnie eksploatować... Rolling Eyes

Hound of Lucifer · Wysłany: Wto 9:53, 06 Kwi 2010 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Śro 7:00, 07 Kwi 2010 Temat postu:

Śmierdzi mi to tymi kolejnymi produkcjami, kiedy mamy już szczerze dość po "dwójce" a wciskają nam jeszcze "trójkę"...no ale zbijamy kasę, nie?
Robin byłby dumny Smile

Hound of Lucifer · Wysłany: Śro 8:11, 07 Kwi 2010 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Śro 11:06, 07 Kwi 2010 Temat postu:

No oczywiście poczekamy, oglądniemy i się dowiemy czy nam sie podoba czy nie...ja tam lubię Bravehearta, Gladiatora mniej, ale daje radę...mam zboczenie robinowe i moze dlatego się czepiam...czasem wolę jednak, żeby ktos nie sięgał po dane tematy. zamiast je profanował, czy "eksploatował" ponad miarę...no ale - zobaczymy Smile

Airami · Wysłany: Śro 20:56, 07 Kwi 2010 Temat postu:

Ja osobiście jestem pozytywnie nastawiona. Gladiator bardzo mi się podobał, pomimo, jak zauważył Hound, amerykańskiego patosu. Wydaje mi się, że odbiór filmu będzie w dużym stopniu zależał od nastawienia, z jakim się go obejrzy.

Hound of Lucifer · Wysłany: Pią 14:05, 09 Kwi 2010 Temat postu:

Właśnie odkryłem, że temat tego filmu pojawił się na naszym forum już wcześniej: http://www.robinofsherwood.fora.pl/rozmowy-w-kapturze,3/nowy-film-o-robin-hoodzie,179.html Jakoś tego tematu wcześniej nie czytałem, zresztą nie było mnie jeszcze na forum, gdy powstał. To skandal, że nikt nie skojarzył i nie zwrócił na to uwagi, przez co mamy dwa tematy o tym samym filmie Wink

Hound of Lucifer · Wysłany: Pią 12:41, 07 Maj 2010 Temat postu:

Polska premiera już za tydzień, tymczasem polecam ciekawostki z Filmwebu: [link widoczny dla zalogowanych] - szczególnie interesujące są te mówiące o innych aktorach rozważanych do głównych ról.

Hound of Lucifer · Wysłany: Śro 10:06, 12 Maj 2010 Temat postu:

Dziś premiera światowa, za 2 dni premiera w naszym kraju.

Oficjalna polska strona internetowa: [link widoczny dla zalogowanych]

Pierwsze recenzje i opinie:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Hound of Lucifer · Wysłany: Pią 8:51, 14 Maj 2010 Temat postu:

Dziś polska premiera, a we wczorajszym głównym wydaniu Wiadomości mówiono o filmie oraz o poprzednich ekranizacjach, wspomniano także o RoS Smile

[link widoczny dla zalogowanych] - interesujący nas materiał zaczyna się w 23 minucie i 43 sekundzie.

Już dziś idę na Robin Hooda, więc jeszcze dziś podzielę się wrażeniami Smile

The Silver Arrow · Wysłany: Pią 21:17, 14 Maj 2010 Temat postu:

Film na miarę XXI wieku , w tym wypadku nie jest to ani wadą, ani zaletą.
Tak skonstruowany jest dzisiejszy świat. Duże nakłady finansowe, wielcy aktorzy, imponujące sceny walki, generalnie dobra ścieżka dźwiękowa, choć wg mnie momentami nie do końca spójna z tym co widzą nasze oczy. W zasadzie to dobry film, ale byłby jeszcze lepszy gdyby jego tytuł nie brzmiał „Robin Hood”. Osobiście pozostanę przy tym, że RoS to dla mnie jedyna i prawdziwa legenda Robina w kapturze Smile

Może po prostu niektórych historii nie trzeba opowiadać ciągle na nowo...

Hound of Lucifer · Wysłany: Pią 21:49, 14 Maj 2010 Temat postu:

Uwaga, możliwe drobne spoilery!

Oto niektóre różnice w stosunku do RoS:

- Robin Longstride (Loxley to inny człowiek - patrz dalej) to łucznik walczący we Francji w armii Ryszarda Lwie Serce, po jego śmierci wraca do Anglii. Od początku filmu zna się z (również żołnierzami): Małym Johnem, Willem i (uwaga) Alanem a Dale (tak tak, nie jest zakochanym trubadurem, tylko zwykłym żołdakiem, dość bezbarwna postać zresztą);
- całkowity brak magii - "czyste", realistycznie przedstawione średniowiecze;
- nie ma Nasira, Mucha, Gisburna i oczywiście Herna;
- Marion to żona rycerza (o przydomku Loxley!), który ginie w zasadzce przygotowanej przez głównego przeciwnika Robina - Gotfryda. Jest dość wysoko urodzona, ale nie ma oporów przed pracą na polu, ubrudzeniem się itd.;
- Will nie jest "szkarłatny" (nie pada to słowo) i jest mało istotną postacią;
- Mały John również mało istotny, ale wzbudził we mnie wiekszą sympatię niż Will, jakoś polubiłem tę postać; zamiast kija walczy dwuręcznym młotem bojowym;
- Tuck hoduje pszczoły i lubi wypić, również walczy, ta postać oczywiście przegrywa z Tuckiem z RoS, ale stosunkowo najmniej się od niego różni (to znaczy sporo, ale zdecydowanie mniej niż np. Will z filmu z Willem z RoS);
- szeryf kompletnie bez ikry, bardzo mało znacząca postać, pojawia się chyba w 3 krótkich scenach, nie ma walki z nim, nie on jest tu głównym przeciwnikiem;
- król Jan to młodzieniaszek w porównaniu z tym z RoS. Istotna postać w filmie;
- Robin współpracuje z królem Janem w walce z Francuzami (których agentem jest główny czarny charakter - Gotfryd);
- Nottingham to wioska bez zamku;
- banda (o ile można ich tak nazwać w tym filmie) dokonuje tylko jednego napadu w stylu RoS (odzyskanie zabranego z Nottingham ziarna) - uważam, że to akurat słaba scena, kiepsko pomyślana i naiwna;
- tak tak, w tym filmie to Robin i Marion siedzą w Nottingham!
- koło Nottingham działa grupa kłusowników - młodych chłopaków, którzy zresztą niekiedy okradają tę wioskę! To jest jedyna banda w filmie!

No cóż, jak widać różnice w porównaniu z RoS są ogromne. Jak się oglądało? Całkiem fajnie jako następcę Gladiatora, Bravehearta i innych filmów w tym stylu, ale z RoS nie ma porównania, brak tego kilmatu, tej duszy w każdej postaci - nie ma do kogo się przywiązać, nie "pokochałem" nawet Robina i Marion (reszty kompletnie nie ma szans - za mało widoczni, ja wiem, że to nie serial gdzie postacie mogły zostać fajnie nakreślone i zdecydowanie dały się lubić, ale mimo wszystko...). Tak naprawdę banda formuje się na końcu (przystępują do tych młodocianych kłusowników!) i to zakończenie w sposób oczywisty sugeruje, że pewnie będzie druga część. Może ona będzie bardziej w stylu RoS (napady, walka z ludźmi szeryfa lub króla itd.). Tymczasem w tym filmie mamy duże, dość efektowne sceny batalistyczne w stylu Bravehearta, brak im humoru niektorych starć z RoS (to akurat nie musi być wada), ale niestety także "duszy" najlepszych walk RoS. Co do humoru w filmie to jest go akurat - ani za mało, ani za dużo, można się kilka razy fajnie uśmiechnąć, ogólnie spory plus za ten element. Jeśli chodzi o patos to jest on, jak na amerykański film bardzo wyważony - ogólnie ok, czyli mało, choć w co najmniej jednym momencie jest trochę śmiechu (gdy Robin, podczas głównej walki w filmie, odbywającej się na plaży, wynurza się z wody z zaciętym wyrazem twarzy - ale mi się zrymowało Wink

).

Ciekawostka - jak ktoś oglądał Szeregowca Ryana i kultową scenę desantu to zauważy podobieństwo. Francuzi w jednej ze scen desantują się z łodzi w stylu barek desantowych, są mocno ostrzeliwani z góry i, tak jak Amerykanów w Szeregowcu zabijały pociski w wodzie, tak Francuzów znajdujących się w wodzie zabijają strzały.

Muzyka jakoś mało zauważalna, nie może się równać z dziełami Clannadu.

Podsumowując - jest to dobry film, może niepospolity, ale jednak też niespecjalnie oryginalny, porównywalny (są podobieństwa) z lubianymi przeze mnie Braveheartem czy Królestwem Niebieskim (na pewno nie lepszy od nich, chyba nawet nieco gorszy), ale jednak kompletnie inny od RoS, który to serial jest jedyny w swoim rodzaju i nie ma konkurencyjnych, podobnych seriali, ktore mogą się z nim równać.

Od wersji z Costnerem, moim zdaniem, lepszy. Z innymi filmami o Robinie nie porównuję, bo ich nie oglądałem.

EDIT: Jeśli chodzi o stroje to nie jestem specjalistą, ale wygladądały na zgodne z epoką, starannie dobrane. Podobnie jak uzbrojenie - tu też nie zauważyłem jakichś przegięć. Wioski i zamki przynajmniej po części wygenerowane komputerowo (podobnie jak, bez wątpienia, niektóre ujęcia w scenach bitewnych), może dlatego nie posiadają "duszy" i klimatu zamków oraz starannie zbudowanych, specjalnie dla potrzeb RoS, i bardzo fajnie wyglądających wiosek (jak Wickham czy Uffcombe z "Mieczy Waylanda").
Aktorstwo - nikt się nie wyróżnia, nikt nie zaniża poziomu - jest ok, ale bez fajerwerków.

The Silver Arrow · Wysłany: Pią 22:30, 14 Maj 2010 Temat postu:

Trufla · Wysłany: Pią 22:44, 14 Maj 2010 Temat postu:

Po przeczytaniu tej recenzji czuję, ze to nie to...bez Gisbourne'a i Nasira?I Szeryf epizodyczna postac?! halo? No i co oni robią caly film jak nie ma bandy? Confused

Hound of Lucifer · Wysłany: Pią 22:49, 14 Maj 2010 Temat postu:

Szymon · Wysłany: Nie 15:23, 16 Maj 2010 Temat postu:

Witajcie po długiej przerwie Smile

Czas podzielić się wrażeniami po lekturze nowego „Robin Hooda”.

Twórcy filmów Robin Hoodzie od lat opowiadają nam tą samą, dobrze znaną historię, ale za każdym razem próbują ją ubrać nieco inaczej. Nowatorskie podejście miał już ulubiony przez nas serial; pewne elementy można było dostrzec w „Księciu złodziei”, ale „Robin Hood” Ridleya Scott idzie w tym nowatorstwie jeszcze dalej. Mam tu na myśli nie tyle oryginalność scenariusza, który znacznie odbiega od innych robinhoodowych fabuł, ale sposób, w jaki pokazano charakter głównego bohatera i jego motywację.

Robin Longstride to zwykły, szary łucznik, najemnik w armii Ryszarda Lwie Serce. Tak naprawdę ma gdzieś patriotyzm i gdy tylko uświadamia sobie, że żadnego żołdu nie dostanie, dezerteruje z armii i wraca do Anglii. Tam odwiedza folwark w Nottingham i na prośbę Sir Waltera Loxley udaje jego zabitego syna i męża Lady Marion. I tak, po 10 latach wojen, Robin zaczyna nowe życie. Sielska atmosfera jaka panuje na wsi podoba mu się coraz bardziej. Jest spokój, słoneczko, praca na roli i konne przejażdżki. Jest pszczelarnia, w której brat Tuck wyrabia domowej roboty miód, którym John, Will i Alan upijają się na wiejskich imprezach. No i przede wszystkim jest kobieta, która wpadła Robinowi w oko i której stara się przypodobać.

I nagle, ktoś mu tą sielankę próbuje zburzyć. Więc Robin postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Przeciwstawia się porządkowi, jaki chce zaprowadzić król Jan, ale nie dlatego, że ma jakieś przekonania, czy szczególną społeczną wrażliwość, ale dlatego, że został naruszony jego własny interes. W filmie ani razu nie pada słowo, żeby rabować bogatych i rozdawać biednym. Nic z tych rzeczy. Wprawdzie Robin i jego kompani kradną ziarno, ale nie po to wcale, żeby je rozdać biednym. Robin chce jedynie odzyskać ziarno, które należało do Marion (czyli tak naprawdę swoje) i zasiać je na swoim de facto folwarku. Gdzieś po drodze odkrywa też swój szlachecki rodowód. Czuje się już w pełni szlachcicem i kiedy widzi, że król nastaje na jego wolność, staje się rzecznikiem interesów szlachty i żąda ograniczenia królewskiej władzy i przywrócenia swobód. To właśnie przez to naraża się Janowi i jako powiernik Wielkiej Karty Swobód staje się wrogiem numer jeden i wyjętym spod prawa banitą. Zmuszony sytuacją ukrywa się w Sherwood.

I taka jest właśnie postawa i motywacja Robina Longstride’a. Egoistyczna Smile

W tym świetle cała idea, którą ma reprezentować Robin, a która wyrażona została w przewijającej się przez film sentencji o jagniętach i lwach, brzmi niewiarygodnie. Bo kim mają być te jagnięta? Zwykłym prostym ludem? Szlachtą? Całym ogółem społeczeństwa? Trudno uwierzyć, żeby ktoś taki jak Longstride, nagle przejął się losem ludu. Robin daje się nam poznać, jako człowiek, który dba o swój własny interes, ewentualnie o interes szlachty, którą reprezentuje. Trudno bowiem postawić znak równości między interesem baronów, a interesem plebsu. Robin jawi się nam raczej jako liberał niezadowolony z wysokich podatków, aniżeli zielony socjalista, który kradnie bogatym i rozdaje biednym Smile

I to właśnie nowe podejście do legendy w tym filmie, to odmitologizowanie Robin Hooda podobało mi się najbardziej. Dlatego też cała ta idea, do której twórcy filmu starają się trochę na siłę podpiąć głównego bohatera (wychodząc pewnie z założenia, że jaki by nie był, ale Robin Hood zawsze musi głosić jakąś ideę) trochę tu nie pasuje. Podobnie zresztą jak ta bitwa z Francuzami na końcu. Mam wrażenie, że twórcy chcieli koniecznie zakończyć film jakąś wielką, spektakularną sceną batalistyczną, ale nie bardzo wiedzieli, jak w logiczny sposób akcję filmu do niej doprowadzić. W efekcie Robin, król i baronowie zawieszają swoje doraźne spory i pędzą wszyscy razem stawić czoła Francuzom i przynieść chwałę Anglii. Intryga polityczna rzeczywiście została ciekawie na potrzeby tego filmu sklejona, ale nie wywołała, przynajmniej u mnie, żadnego napięcia. Ta bitwa na końcu nie gra mi zupełnie i wolałbym jakąś bardziej kameralną potyczkę, np. banitów z wojskami króla Jana. Niemniej jednak widowisko jest pierwszej klasy, a obraz w wersji cyfrowej naprawdę robi wrażenie.

Co do postaci, to uważam, że zostały obsadzone bardzo dobrze. Jakieś 10 lat temu zastanawiałem się, czy mógłby powstać film o Robin Hoodzie, który byłby bardziej naturalistyczny, brudny, krwawy, a jego bohaterowie nie byliby tak nieskazitelni jak w poprzednich wersjach. I wówczas jako Robin Hooda widziałem Russela Crowe. Bo do roli twardego, walecznego najemnika, Crowe pasuje idealnie. To tacy właśnie ludzie cechowali się w tamtych czasach charyzmą, pokroju Williama Wallace’a, czy Maximusa, a nie jacyś piękni, młodzi gołowąsi. Podobnie zresztą zostali pokazani jego towarzysze. Mały John, Will i Alan to zwykli, lubiący sobie wypić, pospolici twardziele. Pewną rewolucją w przedstawianiu kompanów Robin Hooda był oczywiście „RoS”. Mam na myśli oczywiście Szkarłatnego Willa (Ray Winstone), który został pokazany o wiele inaczej, niż do tej pory. „Robin Hood” Scotta idzie jednak jeszcze dalej i taki np. Alan A Dale wymyka się kanonowi zupełnie. Nadal gra wprawdzie na lutni, ale z pięknym, romantycznym bardem ma niewiele wspólnego. Nie ma też w tym filmie charakterystycznego pojedynku między Robinem, a Johnem na kije. Jest wprawdzie między nimi namiastka bójki, na pięści, w obozie wojennym, ale to nie to samo. Trudno też oprzeć się wrażeniu, że „wesoła kompania” to tylko dodatki do postaci Robin Hooda. Na ekranie są rzadko, ale kiedy już się pojawiają, sceny z ich udziałem (zarówno te komiczne, jak i te, w których walczą) ogląda się z wielką przyjemnością. Zmarginalizowana została także postać szeryfa. Szeryf został ośmieszony zupełnie, tak przez scenarzystę, widzów, jak i bohaterów filmu. Właściwie zostaje sprowadzony wyłącznie do roli poborcy podatkowego, co być może też jest wierniejsze historycznym realiom. Dziwi też Nottingham, pokazane tutaj jako duża wioska. Mój kolega twierdzi jednak, że właśnie tak w tamtych czasach mogły wyglądać miasta.

No i jeszcze jedna ważna postać. Lady Marion. Nie trzeba chyba nikomu udowadniać, że Cate Blanchett jest jedną z największych aktorek naszych czasów. Grywała już role królowej Elfów, królowej Elżbiety, Kathrine Hepburn, Boba Dylana, wystąpiła nawet jako dwie osoby w jednej scenie w „Kawie i papierosach” Jarmuscha. I jako Marion również spisała się świetnie. Można mieć zastrzeżenia co do jej urody, ale Cate niewątpliwie jest bardzo fotogeniczna, no i ma dużą klasę. Postać Marion to już taka trochę etatowa "średniowieczna feministka", co można było dostrzec już w kreacjach Judi Trott i Mary Elizabeth Mastrantonio. Nie inaczej jest tym razem. Marion w wykonaniu Blanchett to twarda, odważna kobieta Smile

Być może ta relacja, jaką oglądamy między Robinem-Russellem, a nią nie przypomina nam tej gorącej, romantycznej namiętności, jaką widzieliśmy w innych filmach, ale sam flirt, jaki prowadzą ze sobą ogląda się z ogromną przyjemnością Smile

Podsumowując, inny Robin, inny film. Ale wyszło to zdecydowanie na korzyść. Mimo tego nowatorskiego podejścia, Robin Hood nie został zupełnie odarty z legendy. Główny bohater nadal jest męski, odważny, czuły, dowcipny. Może rzeczywiście w tym filmie za mało leśnych zasadzek, ale jest wesoła kompania, jest miłość do Marion, jest szeryf z Nottingham, jest król Jan i jest strzelanie z łuku. A trzeba przyznać, że strzały padają tutaj naprawdę gęsto Smile

I tylko szkoda, że kiedy w pełni zaakceptowałem nowego Robina, nową Marion i całą resztę, film dobiegł końca. Czuję niedosyt, bo z chęcią zobaczyłbym Russella i jego banitów w akcji raz jeszcze Smile

P.S. Miło was czytać po półtorarocznej przerwie Smile

Pozdrawiam!

Hound of Lucifer · Wysłany: Nie 15:59, 16 Maj 2010 Temat postu:

Ailleann · Wysłany: Pon 16:50, 17 Maj 2010 Temat postu:

Bezczelnie skopiuję własnego posta skądinąd, albowiem byłam dzisiaj na "RH".

Trufla · Wysłany: Pon 23:10, 17 Maj 2010 Temat postu:

I dlaczego ja wierzę tej ostatniej recenzji?

Kurde - Robin ma być ma być legendą, ma byc uducchowiony i zapatrzony w ideały!!!!!!!!

Skąd ostatnia moda na obdzieranie legend z romantyzmu? (Janosik i Robin Hood).

Czyżby współczesnym ludziom przeszkadzały ideały i woleli wszystko spłycić?

W kino amerykanskie przestałam juz dawno wierzyć - jest dla tępoli i tych lasek w białych kozaczkach. Jak sięgnę po jakiekolwiek inne kino przeżywam wzruszenia, ba - mam nawet przemyslenia głebokie po filmie.

A tu - wyrzucic torebkę po popcornie i isć dalej...

Jakos nie kupuję tego gladiatoro - egoistycznego Robina Confused